Wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie. Firma windykacyjna Prokura NSFIZ przegrywa sprawę o 106.172,31 zł!

Firma windykacyjna Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we Wrocławiu pozwała do sądu osobę, której rzekomy dług odkupiła w drodze cesji wierzytelności od banku. Strona pozwana miała mieć zawartą umowę bankową (pożyczka/kredyt) z bankiem, który sprzedawał dług.

Jak się okazało, firma windykacyjna Prokura NSFIZ nie potrafiła udowodnić w procesie zasadności dochodzonego powództwa, nie posiadała nawet umowy bankowej, na którą się powoływała, co w konsekwencji doprowadziło do oddalenia powództwa w całości.

Dlaczego Sąd oddalił powództwo?

1. Powód nie wykazał, że nabył wierzytelność dochodzoną pozwem od banku, z którym strona pozwana miał mieć zawartą umowę bankową (kredyt/pożyczka);
2. Roszczenie było przedawnione, chociaż brak było pewnych dowodów, co do jego wymagalności;
3. Powód nie przedstawił dowodów na istnienie oraz wysokość dochodzonego w procesie roszczenia.

Sentencja wyroku (wyciąg):

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sygn. akt: I C 148/16

Dnia 19 kwietnia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Olsztynie

(…)

po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2016 roku w Olsztynie na rozprawie

sprawy z powództwa Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we Wrocławiu

przeciwko E.P. o zapłatę

1. Oddala powództwo;
2. Oddala wnioski stron o zasądzenie kosztów procesu

(…)

Tezy z orzeczenia:

1. „Roszczenie banku o zwrot kredytu czy pożyczki ma związek z prowadzeniem działalności gospodarczej przez bank. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wynosi trzy lata ( 118 Kodeksu cywilnego). Nie ma przy tym znaczenia, kim był kredytobiorca – przedsiębiorcą czy konsumentem. Termin przedawnienia zaczyna biec od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne (art. 120 §1 k.c.). Wymagalność to stan, w którym wierzyciel może żądać spełnienia świadczenia od dłużnika.”
2. „W ocenie Sądu, powód pozostawał w błędnym przekonaniu, że dołączony do pozwu wyciąg stanowić samodzielną podstawę do dochodzenia niniejszego roszczenia. Zgodnie 
   z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 11 lipca 2011 roku (sygn. P1/10, Dz. U.
   z 25/07/2011 r. Nr 152, poz.900)  194 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych, w części, w jakiej nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta, jest niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 76 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiejoraz nie jest niezgodny z art. 20 Konstytucji.”;
3. „Zgodnie z tym wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego należy traktować jako dokument prywatny, który korzysta z domniemania autentyczności 
   i z domniemania, że zawarte w nim oświadczenie złożyła osoba, która go podpisała”;
4. „Sąd uznał, że dokument w postaci wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analitycznej nie stanowi dowodu istnienia wierzytelności i jej wysokości.”
5. „Do pozwu nie została jednak załączona ta umowa. Powód nie wyjaśnił, czy umowa została wypowiedziana czy rozwiązana; nie przedstawił też żadnego innego dowodu, z którego wynikałoby, za jakie okresy strona powodowa domaga się spłaty tej należności, według jakich stóp procentowych odsetki zostały naliczone, ani też na jaki dzień roszczenie stało się wymagalne.”.